For ten days 25 people from different corners of the world came together to Makrinitsa, to learn from this place and from each other. Our time together culminated in the crafting of soundwalks that draw together the threads of our experiences here. Retelling forgotten stories can bring us hope in the fear of burning forests and deserting lands. We tend to see the empty spaces as abandoned, but what if they are just in transformation?  Drops of water - a sign of both loss and persistence - remind us about the matters of care and struggle Observing the ants, we want to remember what escapes our sight. Like migratory birds we question the meaning of belonging. We call for careful actions and ask you to let our worlds resonate in you as you step in and step out of our sound circles. 

25 άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του κόσμου συναντήθηκαμε τις τελευταίες δέκα μέρες στην Μακρινίτσα και μάθαμε για αυτόν τον τόπο ο ένας μέσα από τον άλλον (υφαίνοντας σχέσεις, φιλίες και ανταλλάσσοντας γνώσεις). Ο χρόνος που μοιραστήκαμε, κορυφώθηκε στη δημιουργία ηχοπεριπάτων που αποτυπώνουν τις εμπειρίες μας σε αυτόν τον τόπο. Η αφήγηση ιστοριών καταδικασμένων στη λήθη μας δίνει ελπίδα έναντι στον φόβο των καμμένων δασών και των ερειπωμένων τόπων. Οι άδειοι χώροι μας κάνουν να αναρωτηθούμε μήπως δεν μαρτυρούν την εγκατάλειψη αλλά μια συνεχή διαδικασια μεταμόρφωσης. Οι σταγόνες του νερού, σηματοδοτώντας την απώλεια, αλλά και την επιμονή, επαναφέρουν στο προσκήνιο ζητήματα φροντίδας και αγώνα. Παρατηρώντας τα μυρμήγκια, σκεφτόμαστε πάνω σε όλα όσα διαφεύγουν της προσοχής μας. Όπως τα αποδημητικά πουλιά, διερωτόμαστε κι εμείς για τη σημασία του ανήκειν. Έτσι, καλούμε σε δράσεις παρατηρητικότητας και προσοχής και σας ζητάμε να επιτρέψετε στους κοσμους μας να ακουστούν, όσο θα περιπλανιέστε στα ηχοτοπία μας.